امانش ندهید نا امیدش کنید ...

تکرار دادگاه های نمایشی و اعتراف های مزحک به خنده ات وا می دارد ، قه قهه میزنی و به تمسخر میگیری این بی دادگاه ها را ، اعتراف ها را تشبیهش می کنی به اعتراف اینکه زمین صاف است ، معترف را دلسوزی می کنی ، همه حق را به راه و روش خود می دهی ، اما اندکی بعد در خلوت بغضت فغان میکند ، چراهایت آغاز می شوند و این ابتدای لغزشت به پرتگاه نا امیدست ، تازه حرف های معترفان را مرور می کنی آقای موسوی ما رافریب داده ای ... سر و تنت را به در و دیوار می کوبی اما نه ، هیچ چیز سر سازگاری با تو را ندارد ، به جای شکستن آنچه در سر می پرورانی دیوار زیر پاهایت خرد می شود، چه کسی جواب بهترین روز های جوانیه از دست رفته ام را خواهد داد؟چه کسی جواب خانواده هایمان را خواهد داد؟... ؟؟؟... همینطور پیش می روی قرار نبود انتخابات تائید بشه ، قرار نبود حکم رئیس جمهور تنفیذ بشه ، نه قرار نبود تحلیف به اون آرومی در جایی که به نام ماست برگزار بشه ، نه قرار نبود ... همه این قرار ها بی قرارت می کنند ، قرار نیست موج میلیونیه سبز ها ارام گیرد مگر خواسته نا به جایی دارند که بترسند از آنچه می خواهند، اما لیست 69 نفره میخکوبت می کند، مگر چه کرده بودند؟همه از شکنجه های غیر قانونی می گویند همه از زندان کهریزک می نویسند و به نا گاه سخن از تجاوز به میان می آید ، نه قرار نیست کسی باور کند ، تکذیب ها سرازیر می شود ،رئیس مجلس چه قاطعانه این ادعا را رد می کند ، اما این حرف ها برایت کافیست تا حساب کار دستت آید که نباید گیر نا کسان بیافتی و این همه در سکوت تو معنا می شود و در نا امیدیه تو از پس گرفتن انقلاب پدرانت تجلی می یابد، نا امید شو ، به هر قیمتی که شده نا امید شو و هیچ نگو ،آقای مهاجرانی ، آقای سازگارا ، خانم عبادی ... شما نیز بس کنید ما را به حال خود رها کنید تا چون همیشه گم شویم در روزمرگی هایمان و فراموش کنیم که به تنگ آمده بودیم از قتل عام علایقمان، خانم رهنورد ، آقای موسوی مقصرید ، قبول کنید که جنایت بزرگی در حق همه ما کردید که به ما امید دادید ، اینکه جماعت خواب زده را بیداری بخشیدید و هویتشان دادید کم جرمی نیست ، نا امید شو، آنقدر نا امید شو که نشنوی نازک افشار که به اتهام جاسوسی علیه کشورت دستگیر می شود محکومیتش یک هفته به طول نمی کشد و آزاد می شود ،آنچنان ناامید شو که یادت برود آن صدایی که در گوشت زمزمه کرد" آنان به هر وسیله ممکن فقط به دنبال نا امیدیت هستند"، آنقدر نا امید باش که بی خیال سیاست شوی ، نا امید شو و یک" به من چه" فریاد کن تا خیال همه را راحت کنی ، آنقدر نا امید باش که دیگر سراغی از خدا هم نگیری.