حضرت یوسف

"کشور ایران مستعمره نمی شود" این اولین جمله فردی انگلیسی است که به ایران آمده بود تا شرایط را محک بزند او با دیدن اینکه مردم ایران از بزرگ و کوچک کتاب قرآن را از بر و به آن روانی می خوانند متعجب شده بود و اذآن داشته بود مردمانی که همچون کتابی را از بر می خوانند هرگز مستعمره نمی شوند ، اما این سخن از جانب اهل فن مقبول نمی افتد و او را دوباره به سرزمین ایران می فرستند تا ببیند مردمان ایران از همان قرآنی که از بر می خوانند چقدرش را به کار می بندند، فرد مذکور با کمی تامل در می یابد که مردمان این سرزمین به عادت و از سر اجبار مسلمانی فقط به ردیف کردن کلماتی عربی که هیچ از آن سر در نمی آوردند مشغولند ، فرد انگلیسی با مشاهده همچین اوضاعی به کشورش باز می گردد و اعلام می دارد که جماعتی که من دیدم تحت استعمار در آوردنش کوچکترین کاری است که می توان کرد.نمی دانم این داستانی که نوشته ام چقدر صحت دارد اما قصدم از نوشتن این داستان در همچین مجالی بیشتر بر میگردد به سریال حضرت یوسف که پر بود از پاورقی هایی از قرآن که انگار فقط برای کارگردانش نازل شده بود، داستان حضرت یوسف که در قرآن از آن به نیکی یاد شده ما را فقط در گیر ماجرای عشق زلیخا کرد و ما با چه آب و تابی به تماشای آن پرداختیم موضوعی که در خود قرآن به چند آیه خلاصه می شود.تاسف انگیز ترین جای داستان هم مواردی بود که فرشته خدا بر یوسف نازل می شد ، بی شک باید عین جملات فرشته خدا در قرآن می بود تا نویسنده حق چنین برداشتی را از موضوع می کرد اما متاسفانه بارها دیدیم که این موضوع به هیچ وجه رعایت نشد یک نمونه آن جایی است که فرشته به یوسف امر می کند زلیخا را به همسری برگزیند.

اینکه فقط قرآن را می خوانیم و قبول کرده ایم که دیگران برایمان مفسر باشند بزرگترین جفاییست که یک مسلمان می تواند در حق خود بکند .